زیبایی شناسی، طراحی ظاهری و قابلیت استفاده

[(img)|1043153788941001B|زیبایی شناسی، اصول طراحی و قابلیت استفاده]

یکی از جذاب ترین اصول طراحی، زیبایی شناسی است. زیبایی شناسی در فرهنگ وبستر به این صورت تعریف میشود: "یک شاخه از فلسفه که به طبیعتِ زیبایی، هنر، سلیقه، و خَلق و درکِ زیبایی میپردازد". این اصلی است که با اثر قابلیت استفاده زیبایی همراه میشود.

بر اساس این اصل: "کاربران معمولاً فکر میکنند طرحی که از نظر زیباشناسی بهتر باشد، قابلیت استفاده بیشتری دارد." در طول سالهای فعالیت ما به عنوان یک طراح حرفه ای، هدف همیشه این بوده است که ارزش روشها و اصول طراحی (و طراحان حرفه ای) را در ارائه ی راه حل، تفکر استراتژیک، و نقش کاتالیزوری برای ترکیب تلاش ها و برخی اوقات دیدگاه های متفاوت تیم ها و موجودیت های مختلف، نشان دهم. این ترکیب/همگرایی، باید به تولید محصول یا راه حلی منجر شود، که برای کاربران و برای سازمان قابل درک باشد. در این مسیر، روی آموزش تیمها و سایر افراد ذی نفع در این مفهوم، تمرکز شده است، چرا که دید عمومی نسبت به طراحی و طراحان، همیشه به ساختن محصولاتی که از نظر بصری زیبا هستند (و مدیریت ایده هایی که مشخص میکنند چه چیزی زیباست و چه چیزی نیست) خلاصه شده است.

با اینکه این دیدگاه کلیشه ای، در بسیاری از شرایط و موقعیت ها محدودکننده است، یکی از مهمترین وظایف طراحان و فرایندهای طراحی را نیز نشان میدهد. درک کاربران از قابلیت استفاده از یک محصول، در صورت زیباتر بودن آن، بیشتر میشود، و در نتیجه کاربران تصور میکنند که محصولات زیباتر، تجربه ی مفیدتری را برایشان فراهم میکنند. در "طراحی احساسی"، دان نورمن مینویسد که 3 لایه از طراحی وجود دارد و اولین لایه آن تعیین محتواست که این مسئله البته، به درک اولیه ی کاربران از یک محصول و نقش حیاتی این درک در تمایل به کشف و بررسی عمیقتر محصول، وابسته است. از تجربه شخصیم در شرکتهای آموزشی/طراحی و در شرکتهای نرم افزاری، به این نتیجه رسیدم که طراحی بصری، هم به عنوان یک متد، و هم به ویژه به عنوان یک مفهوم زیباشناسی، دارای نقشی حیاتی در تعریف یک محصول/کالای موفق است. در موسسات آموزشی، طراحی بصری، طراحی واسط کاربری، و زیباشناسی، همیشه با هدف ایجاد یک پیش زمینه برای دانش آموزان، و برای نشان دادن نحوه ی تکامل نظریه ها و مفاهیم متفکران گوناگون، و نحوه تاثیرگذاری این عناصر بر شکل گیری محصولات و مفاهیم موجود در بازار، آموزش داده میشوند. اما در مورد آژانس های طراحی، و شیوه های رفتاری رایجِ آنها در گذشته، مفاهیم طراحـیِ بصری عبارت بودند از اجرا و نمایش پیشنهادات به مشتریان بالقوه (این فرایند شباهت زیادی با جلسات بین آژانس و مشتریان در سریال "Mad Men" داشت). این پیشنهادات، در زمینه گسترش برند، و یا در برخی از موارد در راستای ایجاد یک چشم انداز جدید برای آن مطرح میشدند، و تمرکز اصلی، فروش این مفاهیم بود، و این فعالیت های با این امید برنامه ریزی میشدند که پاسخ درونی مشتری مثبت باشد. در تجربه شخصی من، این پیشنهادات همیشه با یک نوع از "سفر کاربر" همراه بودند اما جنبه های زیباشناسی و بصری همیشه مهمترین بخش کار بود.

به این ترتیب مشخص شد که چگونه یک مفهوم زیباشناسـیِ مناسب و ارائه ی درستِ آن، درکِ کاربر/مشتری را شکل میدهد. در شرکت های نرم افزاری، طراحـیِ بصری همچنان مطرح است، اما معمولاً توسط سیستم های موجود محدود شده، با تلاشهایی که تاکنون در زمینه ی برندینگ انجام شده اند هماهنگ بوده، و کنترل میکند که محصولات جدید از هماهنگی لازم با ساختارهای موجود برخوردار باشند. طراحی بصری، واسط کاربری و زیباشناسی، همگی از مولفه های تجربه ی کار با محصول هستند، و برای ساختن یک محصول قابل شناسایی و و قابل تشخیص، ضروری هستند. وقتی طراحی بصری به درستی انجام شود، با موفقیت یک برند و یک محصول معادل است (اپل به عنوان مثال، و کاتالوگ محصولات)، و وقتی که به بدی اجرای شود، سند مرگ برخی از محصولات و برندها را امضا خواهد کرد (لیست نمونه های این مورد طولانی است).